Abd-ar-Rahman III – Zijn successen
Abd-ar-Rahman III was een groot gedeelte van de 10e eeuw na Christus de machtigste prins van de dynastie van de Omajjaden in Spanje. Van 912 tot 929 was hij de emir van Cordoba en later, van 929 tot 961, de kalief van Cordoba.
Abd-ar-Rahman III was een machtig heerser. Hij wist een volk te verenigen dat geplaagd werd door stammenoorlogen en invloeden van buitenaf. Eerst stelde hij in Spanje met succes een centrale regering in, waarna hij een machtig leger en een grote zeemacht opbouwde. Vervolgens verbrak hij, met militaire acties, op succesvolle wijze alle banden met de aristocratie van de Arabische wereld, de Fatimiden van Egypte en Noord-Afrika en de Christelijke koningen van León.
Na bijna 20 succesvolle jaren trotseerde Abd-ar-Rahman III de traditie van de kalifaten van Mekka en Medina; hij riep zichzelf uit tot kalief van Spanje. Hoewel hij door sommigen niet werd geaccepteerd, gaf deze titel hem een enorme macht en aanzien in de Moslimwereld. De 32 daaropvolgende jaren was hij een gerespecteerd heerser over een vredige en welvarende regio.
Abd-ar-Rahman III – Zijn conclusie
Toen dit alles goed en wel achter de rug was, keek Abd-ar-Rahman III op zijn leven terug zoals nog geen enkele heerser vóór hem had gedaan. Het is opmerkelijk dat hij dezelfde filosofische conclusie trok als zoveel andere machtige mannen uit de geschiedenis:
Copyright © 2002-2021 AllAboutPhilosophy.org, Alle rechten voorbehouden
